Διαφάνεια 1: Την 1η Δεκεμβρίου 1913, ημέρα Κυριακή, έγινε η τελετή της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα και η γαλανόλευκη κυμάτισε στον ιστό του φρουρίου Φιρκά, στα Χανιά, κάτω από τον χειμωνιάτικο κρητικό ήλιο. Ηταν μια μέρα πολυπόθητη για κάθε Κρητικό, για την οποία πολλοί έδωσαν το αίμα τους και ας μην αξιώθηκαν να τη ζήσουν. Ας δούμε, όμως, μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν στην ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
Διαφάνεια 2: 1645 Έναρξη ενετο-τουρκικού πολέμου.
Διαφάνεια 3: Η Κρήτη περνά στην κυριαρχία των Οθωμανών Τούρκων το 1669 με την πτώση του Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο)
Διαφάνεια 4: Η κατάσταση στην Κρήτη πριν το 1770 ήταν τραγική, καθημερινές ήταν  οι λογής λογής αυθαιρεσίες των γενίτσαρων, επιπλέον η βαριά φορολογία των χριστιανών, έκανε ολόκληρα χωριά μαζί με τον ιερέας τους να αλλάζουν θρησκεία. Έτσι οι Σφακιανοί πήραν την απόφαση να εξεγερθούν. Η έναρξη της επανάστασης έγινε στις 4 Απριλίου , Πάσχα 1770, με αρχηγό το Δασκαλογιάννη.
Διαφάνεια 5: 19ος αι. σε σχέση με την ιστορία της Κρήτης αναμφίβολα μπορεί να θεωρηθεί ως ο αιώνας των Κρητικών Επαναστάσεων. Από το 1821 ως το 1898 η Ιστορία της Μεγαλονήσου είναι η Ιστορία της Ελευθερίας. Όλες οι Κρητικές Επαναστάσεις είχαν ως σκοπό την απελευθέρωση και την ένωση της νήσου με την Ελλάδα.
1821. Οι Κρητικοί επαναστατούν μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες. Η επανάσταση στην Κρήτη καταπνίγεται με την επέμβαση των Τουρκο-αιγυπτίων. Στο σπήλαιο του Μελιδονίου, στο Ρέθυμνο βρίσκουν τραγικό θάνατο 370 γυναικόπαιδα.
Διαφάνεια 6: Περίοδος της Αιγυπτιοκρατίας.
Διαφάνεια 7: Το ελληνικό κράτος το 1832. Η Κρήτη , Μακεδονία, νησιά βρίσκονται στην κατοχή του Σουλτάνου.
Διαφάνεια 8:Το 1841 η Κρήτη ξαναπερνά στην κυριαρχία του σουλτάνου.
Διαφάνεια 11: Αρκάδι . Η επανάσταση του 1866 – 1869 είναι μια κορυφαία στιγμή του αγώνα των Κρητών, με στόχο την ελευθερία και την ένωση με την Ελλάδα. Στο Αρκάδι, έγινε μια από τις σημαντικότερες μάχες του κρητικού αγώνα. Εκεί, οι πολιορκημένοι ανατινάχθηκαν όταν οι Τούρκοι μπήκαν στη Μονή. Η ηρωική θυσία του Αρκαδίου δημιούργησε συγκλονιστικές εντυπώσεις σ’ ολόκληρο τον κόσμο: οι Μεγάλες Δυνάμεις και η Ελληνική κυβέρνηση υποκλίθηκαν μπρος στο μεγαλείο της αδάμαστης κρητικής ψυχής.
Διαφάνεια10:  Με τηΣυνθήκη των Παρισίων (1856) ο σουλτάνος υποχρεώθηκε να εκδώσει το περίφημο Χάττι Χουμαγιούν (Αυτοκρατορική Γραφή), με το οποίο παραχωρούσε για πρώτη φορά σημαντικά προνόμια στους χριστιανούς υπηκόους του (ανεξιθρησκία, προσωπική ελευθερία, εξασφάλιση της ιδιοκτησίας και της τιμής).
Η άρνηση των τουρκικών αρχών της Κρήτης να εφαρμόσουν και στο νησί τις διατάξεις του Χάττι Χουμαγιούν οδήγησε σε νέα επαναστατική ενέργεια, που είναι γνωστή ως «Κίνημα του Μαυρογένη», από το όνομα του Χανιώτη οπλαρχηγού Εμμανουήλ Μαυρογένη (14 Μαΐου 1858). Ο φόβος για μια νέα επανάσταση, σε περίοδο που η Τουρκία ήταν διεθνώς ταπεινωμένη, ανάγκασε τον σουλτάνο να διαπραγματευτεί με τους αρχηγούς των Κρητών. Στις 7 Ιουλίου 1858 εκδόθηκε σουλτανικό φιρμάνι με το οποίο παραχωρούνταν στους χριστιανούς της Κρήτης προνόμια θρησκευτικά, διοικητικά, φορολογικά και δικαστικά, καθώς επίσης και το δικαίωμα της οπλοφορίας. Ακόμη, παραχωρήθηκε το προνόμιο της οργάνωσης των χριστιανικών Δημογεροντιών, θεσμού μεγάλης σημασίας για την εσωτερική οργάνωση και τη ζωή των χριστιανικών κοινοτήτων. Οι Δημογεροντίες ανέλαβαν το σημαντικό έργο της κοινωνικής πρόνοιας και της παιδείας, με την ίδρυση νοσοκομείων και σχολείων.
Κατά την επόμενη δεκαετία, ως την έκρηξη της μεγάλης επανάστασης του 1866
Διαφάνεια 12,: Ονομάστηκε και η ´τυχερή´ επανάσταση. Αρχηγός Μανούσος Κούνδουρος.  Οι Μεγάλες Δυνάμεις αναγκάζονται να επέμβουν, πιέζοντας την Υψηλή Πύλη να παραχωρήσει δικαιώματα στους Κρητικούς. Διορίζεται χριστιανός διοικητής. Οργανώνεται Κρητική Χωροφυλακή, με Ευρωπαίους αξιωματικούς, οι θέσεις των χριστιανών υπαλλήλων είναι διπλάσιες από τις θέσεις των Οθωμανών. Αυτό προκαλεί την οργή των Οθωμανών και ξεσπούν άγριες σφαγές στις χριστιανικές συνοικίες στα Χανια
ΔΙαφάνεια 13: Οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφασίζουν να παρέμβουν και προχωρούν σε διεθνή κατοχή του νησιού.
Διαφάνεια 14 :Οι Κρητικοί επαναστατούν και πάλι, και συγκεντρώνονται στο Ακρωτήρι με επικεφαλή τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Τα πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων κανονιοβολούν με απίστευτη σκληρότητα τους Κρήτες, γεγονός που ξεσηκώνει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Διαφάνεια 17: Το 1898, ο δευτερότοκος  γιος του βασιλέως Γεωργίου, πρίγκιπας Γεώργιος, φθάνει στην Κρήτη ως ύπατος αρμοστής των Μεγάλων Δυνάμεων. Οι Κρήτες πιστεύουν πως η αυτονομία θα ήταν το πρώτο βήμα προς την ένωση. Σύντομα, όμως, αντιλαμβάνονται ότι οι στόχοι των Μεγάλων Δυνάμεων δεν άφηναν περιθώρια ή σκέψεις για την πολυπόθητη ένωση.
Διαφάνεια 20: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, σύντομα διαφώνησε με την πολιτική του πρίγκιπα, αποπέμφθηκε από την κρητική κυβέρνηση, ενώ κατασυκοφαντήθηκε σε Κρήτη και Ελλάδα ως ανθενωτικός και με απώτερο στόχο την ανακήρυξη της Κρήτης σε ηγεμονία. Ετσι, η πολιτική αυτή κρίση, οδηγήθηκε στο κίνημα του Θερίσου, τον Μάρτιο του 1905.
Διαφάνεια  22: Μετά τον ένοπλο αγώνα, οι Μεγάλες Δυνάμεις δίνουν στο βασιλιά της Ελλάδας, το δικαίωμα να επιλέγει ο ίδιος και να προτείνει στις Μεγάλες Δυνάμεις τον ύπατο αρμοστή της Κρήτης. Ο Αλέξανδρος Ζαίμης ορίζεται ύπατος Αρμοστής της Κρήτης.
​